Ahmet Haşim, 1884-1933, Şair. Bağdat’da doğdu. 1895’de İstanbul’a geldi. Mekteb-i Sultani’yi bitirdi. 1906. Devlet memurluğu, çevirmenlik gibi çeşitli görevlerde bulundu.
Bir ara Güzel Sanatlar Akademisi’nde öğretmenlik yaptı (1920). Duyun-u Umumiye’de ve Osmanlı Bankası’nda çalıştı. Bu a-rada Akşam gazetesinde fıkralar yazan Ahmet Haşim genç yaşında hastalanarak öldü.
ilk şiirlerinde Abdülhak Hâmit ve Tevfik Fikret’ in etkisi görülür. Fecr-i Âti topluluğuna katıldığında şiirleri Ser-vet-i Funun dergisinde yayımlandı. Bu topluluğun dağılmasından sonra bir süre dergilerde şiirleri görülmedi. Sonunda Dergâh’ta toplanan sanatçılar arasında yer aldı (1921). Ahmet Haşim’in şairliğinin en güçlü dönemleri bu yıllara rastlar.
Değişik buluşlar, doğaya bakış biçimi, kullandığı ses değişimleri vb. gibi özellikleri onun şiir sanatındaki ustalığının kanıtı olmuştur. Şiire getirdiği bu yeniliklerle kendinden sonra gelen kuşaklan etkilemeyi başarmıştır.
Şair daha sonraki dönemlerde, empresyonizmin ve sembolizmin etkisinde; şiirin dili anlaşılmaktan çok, duyulmak üzere vücut bulmuş, musiki ile söz arasında, sözden çok musikiye yakın aracı bir dildir» diyerek özden uzaklaşma yolunu tutmuş ve bu da şiirlerine yansımıştır.
Eserleri: Şiirleri; Göl Saat: teri (1921). Riyale (1926-1928).
Fıkraları: Guraböhâne-i Laklakan (1928). Bize Göre (1928). Diğer kitapları: Frankfurt Seyahatnamesi (1S33. 1947).
