Ne kadar güzeldir değilmi insanın sevdiği sevenleri olması.Ama kaçımız bu sevginin kıymetini biliyoruz.Gurur , kin ,nefret , kıskançlık vb. şeyler hep sevgimizin önüne geçer. Oysaki yaşamın aslında ne kadar kısa olduğunu unuturuz.
Bazen hayat bıktırır usandırır keşke hiç hayatta olmasaydım dedirtir yanlış da olsa bunu bazen deriz.Oysaki hayatta olmak ve bir insan olarak bu dünyaya gelmiş olmak bir şereftir.Bir sınav gibi düşünecek olursak doğrularda olacak yanlışlarda nemli olan yanlışların minumum seviyede olmasıdır.
İnsanlar neden mutlu olmak için büyük şeyler bekler anlamıyorum .Oysaki küçük şeylerle mutlu olmasını bilmeli mutlu olmalı mutlu etmeli insan.
Geçici şeylere aldanmamalı güzellik , para , şöhret bunlar hep gelip geçici şeyler baki olan topraktan gelenin toprağa dünmesidir ama bunun yanında arkasında güzel şeyler bırakmasıdır.
Herkesin içinden bir parça kendine pay çıkartacağı dizeleri paylaşmak istiyorum sizlerle
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?
Sevgili Victor Hugo yazdığı bu dizelerle herkesin ortak bir yanını yakalamış sanırım.
Şimdi herkes sanki son günü gibi yakınındaki sevdiğine sımsıkı sarılsın
Yarın tekrar güneş doğacağının garantisini kim verebilirki….
Estafurullah , güzel yorumlarınız için teşekkür ederim.
Çok çok çok güzel bir yazı okurken çok duygulandım. Bunu yazan arkadaş gerçekten Dünyaya farklı gözden bakan biri. Aydın olduğu her halinden belli.